بيشتر کشاورزان براي کسب نتايج بهتر از فناوري سيستم موقعيت يابي جهاني استفاده مي‏ کنند. مثلا با اعمال دستگاه هاي GPS در تراکتورهاي خود. شما مي توانيد ماشين خود را در حالت رانندگي خودکار تنظيم کنيد و اين روند مي تواند زمينه شما را بدون انسان شخم بزند.

در GPS بايد برنامه و دستورالعمل هايي را براي انجام کشت و آب دادن و همچنين براي استفاده از کودهاي موجود پياده کرد به اين صورت که از شيوه کشاورزي مدرن به منظور کاهش مقدار کود مصرفي روي زمين‌ها استفاده مي‌کنند. از آنجايي که مقدار زيادي از کود اضافي در نهايت به جوي‌هاي آب و رودخانه‌ها راه پيدا مي‌کند، آن‌ها با اين کار نه تنها در هزينه‌هاي کوددهي صرفه‌جويي مي‌کنند، بلکه محيط زيست را هم از خطرات کوددهي بيش از اندازه حفظ مي‌کنند.

از آنجايي که محصولات کشاورزي معمولا محصولاتي وابسته به مکان هستند بنابراين سيستم اطلاعات مکاني(GIS) يک ابزار کاملا مرتبط براي کشاورزان محسوب مي‌شود. عوامل و متغيرهاي مختلفي در توليد و نگهداري محصولات کشاورزي دخالت دارند. سيستم اطلاعات مکاني با قابليت ذخيره‌سازي، تجزيه و تحليل حجم عظيم داده‌ها و نيز يکپارچه‌ سازي اطلاعات گردآوري شده از منابع مختلف مکاني و توصيفي، ابزاري قدرتمند براي شناخت و مديريت اين متغيرها محسوب مي ‌شود.